........................తొలిప్రేమ

రోజూ చూసే రోజాపూవు రోజంతా చూడానలనిపిస్తోంది,
నిన్నా మొన్నా నడిచిన దారంతా మళ్ళీ నడవాలనిపిస్తోంది,
ఏప్పుడూ వినే ఆ FM పాటే మళ్ళీ మళ్ళీ వినాలనిపిస్తోంది,
ఎందుకో ఈ రోజు కొత్తగావుంది,ఏంటా వింత అని తెలుసుకోవాలనుంది,


మదితలుపులు తట్టిన ఓ అఙ్ఞాత వనితా, నీ మాటని విన్నది ఈ మది,
ఎదురుగాలేని నువ్వు ఎదరాగం మీటావా? ఏ రాగం తెలియని నా ఎదలో,
నడకతోనే కవ్వించావు నేను నడిచే నడకలో, నన్ను నేను మరిచేంతగా,
ఏంటో తెలియని హాయిలో ముంచి, కనిపించవు నువ్వు, ఏంటా నవ్వు??

అపర్ణమైన నా హ్రుదయరోజా కొమ్మ, పూసిందనుకుంటా  నీ నవ్వు తోనే,
నువ్వు నడిచిన దారంతా నేనూ నడిచా, పూచిన ఆ రొజాతొనే,
విన్న ఆ FM పాటే, నీ మాటతో వింటుంటే, పాటంతా నీ మాటలా ఉంది,
అందుకేనా ఈ రోజు కొత్తగా ఉంది, నన్ను నేనే మరిచేంత కొంగొత్తగా ఉంది.....

-- మీ సాయి కార్తీక్


--------------------------------------------------------------------------------------------------
rOjU chUsE rOjApUvu rOjantaa chUDaanalanipistOndi,
ninnaa monnaa naDichina daarantaa maLLI naDavaalanipistOndi,
EppuDU vinE A paaTE maLLI maLLI vinaalanipistOndi,
endukO ee rOju kottagaavundi,EnTaa vinta ani telusukOvaalanundi,


maditalupulu taTTina O a~maata vanitaa, nee maaTani vinnadi ee madi,
edurugaalEni nuvvu edaraagam meeTaavaa, E raagam teliyani naa edalO,
naDakatOnE kavvinchaavu nEnu naDichE naDakalO, nannu nEnu marichEntagaa,
EnTO teliyani haayilO munchi, kanipinchavu nuvvu, EnTaa navvu??


aparNamaina naa hrudayarOjA komma, pUsindanukunTaa  nee navvu tOnE,
nuvvu naDichina daarantaa nEnU naDichaa, pUchina aa rojaatonE,
vinna A paaTE, nee maaTatO vinTunTE, paaTantaa nee maaTalaa undi,
andukEnaa ee rOju kottagaa undi, nannu nEnE marichEnta kongottagaa undi.....

'అ' శాశ్వతమైన - 'మనీ' షి

అశాశ్వతమైన ఈ ప్రపంచం లో, శాశ్వతం వెతికే ఓ మనిషి,
నింగికెగిసిన పక్షి కోసం నిచ్చెన వేస్తావు, నింగి నుండీ జారి పడతావు,
ఎండ మావిని చూసి ఏంతో దూరం వెళ్తావు, ఎడారని తెలిసాక ఏడుస్తావు,
నీటి బొట్టును ఒడిసిన తామరను చేరాలని, కాలుజారి బురదలో పడతావు,

అందీ అందని అందలాన ఉండే చందమామ, అందుతుందని అమ్మ చెప్తుంది,
తెలిసీ తెలియక వేసే తప్పటడుగులతో,నడక నేరుస్తావని నాన్న అంటాడు,
అందదని తెలిసీ అందిపుచ్చుకోగలవని, అమ్మ గోరుముద్ద మురిపిస్తే,
తప్పని తెలిసీ తప్పటడుగుల లో తప్పు లేదని నాన్న అంటే,

నీ జీవితం, శాశ్వతంగా, అందని ఆశలతో మొదలౌతుంది,

ఊహ తెలియక ముందు, ఊహల లోకం లో ఉయ్యాల ఊగుతావు,
ఊహ తెలిసాక, ఊహల ఉచ్చులో, ఉరి పోసుకుంటావు,
ఆశల ఆశయాల ఆకాశం లో ఆనందం కోసం అన్వేషించి,
అడియాశల అలజడి లో అయోమయం లో అంతమైపోతావు,

నీ జీవితం, అశాశ్వతమైన ప్రపంచం లో అనిశ్చితితో ముగుస్తుంది,

మహోన్నతమైన మానవ జన్మ, ఓ నవ జన్మ కాకముందే,
మానవ వలయం లో,మానవ విలయం లో,కలిసిపోతుంది,
మహోత్క్రుష్టమైన నీ ఆత్మ, పరమాత్మ ని చేరకముందే,
పరమాత్మ నింద లో, పర ఆత్మ నింద లో, ఆత్మార్పణ చేస్తావు,

'అ'శాశ్వతమైన , ఓ 'మనీ'షి???

-- మీ సాయి కార్తీక్

---

aSaaSvatamaina ee prapamcham lO, SaaSvatam vetikE O manishi,
ningikegisina pakshi kOsam nichchena vEstaavu, ningi nunDI jaari paDataavu,
enDa maavini chUsi EntO dooram veLtaavu, eDaarani telisaaka EDustaavu,
neeTi boTTunu oDisina taamaranu chEraalani, kaalujaari buradalO paDataavu,

andI andani andalaana unDE chandamaama, andutundani amma cheptundi,
telisI teliyaka vEsE tappaTaDugulatO,naDaka nErustaavani naanna anTaaDu,
andadani telisI andipuchchukOgalavani, amma gOrumudda muripistE,
tappani telisI tappaTaDugula lO tappu lEdani naanna anTE,

nee jeevitam, SaaSvatamgaa, andani aaSalatO modalautundi,

ooha teliyaka mundu, oohala lOkam lO uyyaala oogutaavu,
ooha telisaaka, oohala uchchulO, uri pOsukunTaavu,
aaSala aaSayaala aakaaSam lO aanandam kOsam anVEshinchi,
aDiyaaSala alajaDi lO ayOmayam lO antamaipOtaavu,

nee jeevitam, aSaaSvatamaina prapancham lO aniSchititO mugustundi,

mahOnnatamaina maanava janma, O nava janma kaakamundE,
maanava valayam lO,maanava vilayam lO,kalisipOtundi,
mahOtkrushTamaina nee aatma, paramaatma ni chErakamundE,
paramaatma ninda lO, para aatma ninda lO, aatmaarpaNa chEstaavu,

'a 'SaaSvatamaina , O 'manee ' shi???

Sita Sings the Blues and its dumbness

What do you expect when a fatuous bloke is given "Thus Spoke Zarathustra"?. The probability of him/her understanding even a couple of pages is null, same is with the liberal claques when it comes to literature. Recently, I heard that there was a minute controversy over screening of the animation film 'Sita Sings the Blues', it reminded me that this animated film was lying in my hard disk for a very long time along with other films and it took some time for me to unearth it.

The cardinal plot of the movie revolves around the epic 'Ramayana' and there is a parallel plot about the break up of a San Francisco couple. The story of 'Ramayana' is narrated with the help of three silhouettes puppets. After a montage the film title appears in English flavored Devanagari script followed by God Natraja dancing awkwardly, Lord Brahma with his four heads rotating and Goddess Lakshmi pressing the legs of Lord Vishnu. The puppets narrate the story of Ramayana by giving us some gyan like the demolition of Babri Masjid, time-period in which story of ramayana took place etc..,.

I wouldn't waste much time on this post, but would reveal what I have learned from this film.

• Kaikeyi can be equated with a voluptuous nurse which we commonly see in online porn.
• Ravana did only one mistake in his entire life, which is abducting Sita.
• Soorpanaka entices Ravana by comparing the Sita’s bosoms with lotus flower.
• Sita is a slave to Lord Rama.
• Sita is a bloodthirsty women.
• Lord Rama kicks Sita every now and then.
• Lord Rama tramples on the pregnant stomach of Sita.
• Lord Rama suspects that the fetus of Sita is from Ravana.
• Few more….

ఈ దుర్యోధన దుశ్శాసన దుర్వినీత లోకంలో

ఈ దుర్యోధన దుశ్శాసన దుర్వినీత లోకంలో
రక్తాశ్రులు చిందిస్తూ రాస్తున్నా శోకంతో

మరో మహాభారతం ఆరవ వేదం.
మానభంగ పర్వంలో....మాత్రు హ్రుదయ నిర్వేదం..నిర్వేదం

పుడుతూనే పాలకేడ్చీ, పుట్టీ జంపాలకేడ్చీ,
పెరిగి పెద్ద కాగానే, ముద్దూ మురిపాల కేడ్చీ,
తనువంతా దోచుకున్న తనయులు మీరూ,
మగసిరితో బ్రతకలేక కీచకులై,కుటిల కామ నీచకులై,

స్త్రీ జాతిని అవమానిస్తే???
మీ అమ్మల స్తన్యంతో, మీ అక్కల రక్తంతో,
రంగరించి రాస్తున్నా ఈనాడె మీకొసం,

మరో మహాభారతం ఆరవ వేదం.
మానభంగ పర్వంలో....మాత్రు హ్రుదయ నిర్వేదం..నిర్వేదం

కన్న మహా పాపానికి ఆడది తల్లిగ మారీ,నీ కండలు పెంచినది (ఈ) గుండెలతో కాదా?
ఏర్రని తన రక్తాన్నే తెల్లని నెత్తురు చేసి పెంచుకున్న తల్లి ఒక ఆడదని మరిచారా?
కనపడలేదా అక్కడ పాపలుగా మీ చరిత్ర,ఏనాడొ మీరుంచిన లేత పెదవి ముద్రా?
ప్రతి భారత సతి మానం చంద్రమతి మాంగల్యం,మర్మ స్థానం కాదది నీ జన్మ స్థానం!!
మానవతకి మోక్షమిచ్చు పుణ్యక్షేత్రం !!

శిశువులుగా మీరు పుట్టి పశువులుగా మారితే,
మానవ రుపంలోనే దానవులై పేరిగితే,
సభ్యతకి సంస్క్రుతికి సమాధులే కడితే,
కన్నులుండీ చూడలేని ద్రుతరాష్ట్రుల పాలనలో,
భర్తలుండీ విధవ అయిన ద్రౌపది ఆక్రందనలో,

నవశక్తులు యువ శక్తులు నిర్వీర్యం అవుతుంటే,
ఏమైపోతుందీ సభ్య సమాజం,ఏమైపొతుంది మానవ ధర్మం,

ఏమైపోతుందీ ఈ భారత దేశం,
మన భారత దేశం, మన భారత దేశం......

సోయగాల సాగరం

వేయి తలల విలయ హోరు, వయ్యారాల వింత జోరు,
బాట లేని బ్రతుకు పోరు, బావుటాల గాలి హోరు,
అందమైన అలల తీరు, ఆగదమ్మ ఎంత పొగరు,
సాయంకలాన సాగరం చేరి హాయిలమ్మ ఒడిన చేజారు!!

అలుపు లేని కెరటపు ఎత్తు, అనంతమైన భూమితోనా నీ పొత్తు,
తేడా తెలియని సాగర తీరం,కలిసి విడిపొయే తీరు విడ్డూరం,
కడుపులో దాచుకున్న నదుల ప్రవహాం, ఎండ వేడికి కరిగేను నీ అహం!!

వెన్నెలో వేయి రంగుల నీవు, ఏడు రంగుల హరివిల్లు మధ్య ఇమిడావు,
అనంతమైన సాగరామా - అనంత రహస్యాల ప్రశాంత నిలయమా,
విలయాలు,ప్రళయాలు,ప్రవాహాలు,విహారాలు, అన్నీ దాచిన నీ వినమ్రాలు,
నీకు లేవు నామరూపాలు - చల్లగా చూడమని మా విన్నపాలు,

నీలి రంగుల నీ ఒడిలో సేదతీరుతున్న.... ఓ సముద్ర ప్రేమికుడు

-- మీ సాయి కార్తీక్

The Great Indian Birthday Bash!

Being a celebrity comes with a bad package and being a super celebrity comes with an even worser one. Take a moment off your reality and imagine being Rabindranath for a while. Imagine Sneaky peeps into your life continuing even after some seven decades since your death. No matter how cacophonous they are, all trying to sing songs you once wrote and some still ambitious ones engaging themselves in forging your painting and exhibiting them. People won’t bother to read you ever but to an utter dismay your poems would pop up whenever there is some loose talk or the other going on. 

Getting your poems imprinted on kurtas might become a fashion craze and your works; those which were once born out of your veneration for life are left helplessly clinging on to some sweat stinking bodies. It might as well become a common prerogative amongst the pseudo intelligentsia to flaunt their expertise on you. While Marxists would claim that you were a reactionary born into a rich household and that your works are over hyped, some ‘liberals’ would come up to point out how your words endorse their profound pontifications.

While nothing gets done to retrieve the Nobel you once won, you become a part of the central budget session with the Union Finance Minister declaring an international award on your honour (Good God knows who will bag it). And last but not the least; if you have been unfortunate enough to have your 150^th birth anniversary coinciding with the assembly elections, you get grossly misquoted almost by every other leader, be it the ruling left or the opposition. Being the greatest poet of the times does not come easy you see.

I don’t intend to present any overview of the Tagorian oeuvre here. Neither do I claim to have the requisite erudition for such a task nor will the space of this rather small write up allow that. At the most I can share my reading. To me the great poet comes across primarily as one who would rejoice the joy of living. 

Despite his personal losses, he could still perceive life as celebration, a pulsating manifestation of the Divine omnipresence. In his foreword to the work on the Upanishads by Dr. Sarvepalli Radhakrishnan, Rabindranath points out “Our soul has its Anandam, its consciousness of the infinite, which is blissful. This seeks its expression in the limits which, when they assume the harmony of forms and the balance of movements, constantly indicate the limitless. Such expression is freedom, freedom from the barrier of obscurity. Such a medium of limits we have in ourselves which is our medium of expression. It is for us to develop this into Ananda-rUpam amRtham, an embodiment of deathless joy, and only then can the infinite in us can no longer remain obscured.” 

The poet shall forever persevere to proximate this ecstasy through his poetry. Rabindranath comes across as a poet who aspires and thereby inspires us to break the boundaries imposed on us by the hegemonic institutions. It is only by doing so that we shall come in term with what we are – that ‘self’, which remains unperturbed by the dogmas and the narrowness that are often imposed upon us. This notion of selfhood recurs in his works on social issues too. Thus stories like Gora, Laboratory, Chaturanga and Noshtoneer remain not just social commentaries but become accounts of individuals.

 Just as any great work of art, Rabindranath’s works too are multivalent and thus open multiple interpretations. Any keen reader must read his works first instead of letting others form their opinions. And it is this reading of Tagore’s works, which has so conspicuously taken a backseat amidst all these hullabaloo over the 150^th birth anniversary.

Tagore with Albert Einstein

So what all is being done to celebrate this gala birthday bash? Well, the Prime Minister has announced a whooping sum to be given to the Vishwabharati to commemorate the occasion. With buggers paying their taxes this is no huge task but I cannot but ponder whether this too shall be a case of squandering in the absence of any definite plan to put this money into use. This isn’t all. 

There are commemorative stamps, special menus arranged at posh Kolkata restaurants, microphones blaring rabindrasangeet at the oddest hours of the day. A rather curious piece of news is that I just came across is that Cornell University has put up the poet’s snipped beard as an exhibit. We have all been so busy with the festivities surrounding Tagore that we have become almost oblivious of the fact that this year also marks the 150^th birth anniversary of Prafulla Chandra Roy, a chemist per excellence and the founder of the Bengal Chemicals and Pharmaceuticals!

I hold nothing against the celebrations of Rabindranath’s sesquicentennial birth anniversary. Just that I remain apprehensive about its inconsequentiality. Let us not reduce this great man to just a mere brand. Let us stop thinking of Rabindra Rachanabalis  as show pieces adorning our bookshelves. Let us delve deep into reading Tagore from now on.

-- Priyanka Mukherjee