శ్రీ వేంకటేశుని వైభవం

శ్రీ వేంకటేశుని వైభవం చూతము రారండి,
శ్రీనివాసుని పాదాభివందనం చేతము రండి.
నిత్యకల్యాణ నిజశోభ నెలవంకకైనా కలదా,
ఆ వేవేల రతనాల కాంతి మన స్వామిదే అవదా.

ఏంతో ఎత్తునున్న ఆ ఏడుకొండలవాడు,
జనులందరికి అండగా కొండపై నిలుచున్నాడు.
గోవర్థనమెత్తిన గోవర్ధనుడు ఈ గోవిందుడు,
ఉడత భక్తిని మెచ్చిన రాముడు ఈ రమణుడు.

కలిగించు నీపై భక్తి మా హ్రుదయాలలో,
కురిపించు నీ కరుణ మా లోగిళ్ళలో.
నిన్ను చేరాలనే తలుపు కలిగించు మా మనసులో,
చెర్చుకో నీ పాదాల చెంత హరి పాదరేణువులలో.

అహో ఆ శ్రీ వేంకటేశుని వైభవం,
చాలవు ఈ రెండు కళ్ళు,చాలదు నూరెళ్ళ ఈ జన్మ.
ఆహా ఆ కళ్యాణరాముని కరుణ,
పొందాలి అందరు ప్రతి జన్మలో, జన్మాంతరాలు ఇక లేకుండా.

-- మీ సాయి కార్తీక్

A Separation

What is with these Iranian films which question the modern aesthetics of film making? They seem to question us unintentionally, but as a movie lover, it’s hard to ignore them. Asghar Farhadi’s ‘A Separation’ which won the ‘Academy Award for Best Foreign Language Film’ amidst ‘The Artist’ which was rewarded for being silent and ‘Tinker Tailor Soldier Spy’ was victim of bad luck.

The film starts with passport and visa documents getting scanned and later a still shot of two couple who are in the front of a judge arguing about divorce. Later we are presented with an old man who needs help, a daughter who is in the middle of her parents who have applied for divorce and a simplistically simple plot.

The screenplay of the film is brutally honest and it dips the viewer into the plot with ease with series of conversations, accusations and emotional reasoning. The reference of religion, the trauma of the families, the shaking thought of absolute morality and the provocations of love are so neatly executed that it’s hard to get distracted even for a second. Goodness is sometimes asked to pay its price for just to pass the test of innersole, the conscious opportunism is juxtaposed with the burden of morality, and trying to create passionate symphony of emotions is beyond brilliance.